วันอาทิตย์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2553

รวบรวมกลอนรักนี้ เพื่อ*แม่*

ณ วันนี้ลูกซาบซึ้งพระคุณแม่
บริสุทธิ์แท้ความรักแม่ที่กลั่นได้
หากลูกทำผิดพลาดแม่เสียใจ
โปรดอภัยให้กับลูกที่กระทำ
ลูกสัญญาหากลูกก้าวเป็นผู้ใหญ่
แทนคุณไซร้ให้แม่ไม่ตรากตรำ
เพราะทุกอย่างแม่พร่ำสอนลูกทุกคำ
ลูกจะนำสิ่งแม่สอนประพฤติตน
ท้ายสุดนี้ลูกขอกราบดั่งแทบเท้า
จะคอยเฝ้าดูแลแม่ทุกแห่งหน
ความรักแม่เปรียบเสมือนดั่งสายชล
กว้างเหลือล้นยากแทนคุณดั่งมารดา






ใครหนอให้กำเนิดเราเกิดมา
ใครหนอชุบชีวาให้กล้าหาญ
ใครหนอคอยสั่งสอนทุกวันวาน
ใครหนอเป็นสะพานให้ก้าวไกล
ท่านผู้นี้คือ ?แม่? แท้ที่สุด
แม่เปรียบดุจดั่งสารธารที่หลั่งไหล
แม่เป็นผู้เลิศประเสริฐมากกว่าใคร
แม่ยิ่งใหญ่ยากจะทดแทนพระคุณ




ตักแม่หอมกรุ่นอุ่นไอรัก
ลูกประจักษ์เห็นแท้โอ้แม่จ๋า
ยามลูกนี้ได้สนิทแนบนิทรา
ชื่นอุราซ่านไออุ่นละมุนละไม
ยามลูกทุกข์ส้อยเศร้าเหงาละห้อย
ตักแม่คอยรองรับไม่ไปไหน
ซบตักแม่นุ่มน่มอบอุ่นใจ
ลูกซึ้งในพระคุณแม่แน่แท้จริง



แม่คือพระผู้สร้างให้กำเนิด
ผู้ประเสริฐก่อเกิดลูกปลูกความฝัน
ถักทอรักฟูมฟักเนิ่นนานวัน
จนลูกนั้นเติบใหญ่จนได้ดี
เป็นดั่งเทียนยอมเผาตนจนมอดไหม้
ยังแสงให้ลูกเห็นทางไม่ห่างหนี
แสงอาทิตย์ส่องทางเดินเนิ่นนานปี
มารดานี้ส่องสว่างทางชีวัน
"แม่"จึงเป็นผู้สร้างทางชีวิต
คอยลิขิตแต่งแต้มหลากสีสัน
จากผ้าขาวผืนขาดเมื่อวานวัน
กลับเปรผันเป็นผ้างามยามเติบโต 



กลั่นเม็ดเลือดเม็ดน้อยนับร้อยหยด
จนปรากฎเป็นหยดนมรสกลมกล่อม
เพื่อหล่อเลี้ยงทารกน้อยค่อยอดออม
เฝ้าถนอมฟูมฟักรักเมตตา
วันเปลี่ยนวันเดือนเปลี่ยนเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย
จากเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแข็งกล้า
ค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจา
สอนปัญญาสอนวิชาสารพัน
ทารกน้อยวันนี้เห็นเป็นผู้ใหญ่
แม่ภูมิใจในผลงานการสร้างสรรค์
ความเหน็ดเหนื่อยกายใจหายไปพลัน
เมื่อถึงวันลูกได้รับปริญญา
วันนี้ลูกของแม่สุขถ้วนทั่ว
มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา
แม่คนนี้ย่างเข้าสู่วัยชรา
รอเวลาสู่กองฟอนตอนสิ้นใจ
วันเอยวันแม่
สองตาแลหม่นหมองอยากร้องไห้
บ้านแม่อยู่วันนี้ไม่มีใคร
มีแต่ไก่กับหมาที่สีมอซอ
อยากฝากดาวถามฟ้าหาลูกรัก
ใครรู้จักบอกให้ได้ไหมหนอ
แม่ชราผู้อยู่หลังยังเฝ้ารอ
บอกอยากขอเห็นหน้าอีกคราเอย



ขอกล่าวเป็น...บทกลอน...สอนใจท่าน
เก้าเดือนนั้น...แม่ถนอม...พร้อมรักษา
รอวันครบ...กำหนดคลอด...ตลอดมา
สู้ฟันฝ่า...เพื่อลูกรัก...จักได้ชม
ท้องเริ่มปวด...รวดร้าว...ราวใจขาด
เจ็บขนาด...เพียงไหน...ใจไม่หวั่น
เหงื่อไหลโชก...ท่วมกาย...แทบวายพลัน
เพื่อลูกนั้น...ได้กำเนิด...เกิดออกมา
เสียงอุแว้...แม่ได้ยิน...สิ้นความปวด
ความเจ็บพรวด...พลันหาย...คลายหมดสิ้น
หญิงหรือชาย...รักสุดใจ...ให้ยลยิน
ดวงชีวิน...ของแม่...แต่นี้ไป
ยามลูกหิว...ร้องไห้แง...มาแม่ป้อน
ดื่มนมก่อน...จากอกแม่...ดีแท้หนา
ยามมีไข้...เฝ้าถนอม...พร้อมหายา
แม่อุ้มพา...หาหมอ...ไม่รอรี
จนเติบใหญ่...แม่ก็ให้...การศึกษา
เพื่อได้มา...อนาคต...อันสดใส
ยอมอดอยาก..ให้ลูกนี้...มีสุขใจ
เป็นผู้ใหญ่...ในวันหน้า...นะคนดี
จบออกมา...มีงานทำ...ไม่ลำบาก
ความทุกข์ยาก...คลายหมดสิ้น...ให้บินหนี
มีความสุข...พร้อมครอบครัว...ชั่วชีวี
พบสิ่งดี...แม่ตั้งใจ..ให้เป็นทุน
ลูกขอกราบ...แนบลง....ตรงเท้าแม่
ที่ดูแล...ลูกเติบใหญ่...ให้คำสอน
พระคุณแม่...มีมากล้น...จนเกินกลอน
กราบวิงวอน...คุณพระป้อง...คุ้ม..ครอง..เทอญ.
โดย d@eng »

2 ความคิดเห็น:

  1. ถ้าเปรียบแม่เราเป็นเช่นน้ำหมึก
    ก็ขอนึกว่าแม่มีสีสัน
    สีที่หนึ่งสีขาวเรารู้กัน
    เปรียบแม่นั้นเป็นมะลิที่งดงาม

    สีที่สองสีเขียวเที่ยวเปรียบเทียบ
    มีความเงียบร่มเย็นเป็นสนาม
    ที่พักผ่อนพักพิงอิงทุกยาม
    ต้นไม้งามให้ร่มครึ้มคือแม่เรา

    สีที่สามสีแดงฤทธิ์แรงนัก
    คือความรักของแม่ดั่งขุนเขา
    เป็นเกราะกำบังลูกแต่ยังเยาว์
    แม่ยังเฝ้าดูแลต่อต่อมา

    ถ้าเปรียบแม่เราเป็นเช่นน้ำหมึก
    จะขอนึกถึงคุณแม่มีมากกว่า
    จะเป็นสีวาดภาพนานา
    คุณมารดามีมาก...เกินบรรยาย ฯ



    ในวันนั้นที่ลูกมีความทุกข์
    แม่ช่วยปลุกแรงใจให้เข้มแข็ง
    ทำให้ลูกก้าวไปไม่อ่อนแรง
    รักแสนแพงล้ำค่าแม่รักเรา
    ในวันนี้ที่ลูกมีความสุข
    แม่หมดทุกข์ปลื้มใจให้สุขสันต์
    ทำเพื่อลูกปลูกรักตลอดชีวัน
    รักแม่นั้นพันธ์ผูกลูกรักแม่



    คุณแม่ขา ลูกมีแรง สู้ทุกสิ่ง
    ไม่เกรงกริ่ง สิ่งร้าย ผ่านเข้ามา
    ลูกสู้ได้ ไม่เคยถอย แม้อ่อนล้า
    สู้ชะตา สู้ชีวิต ลูกสู้ได้

    ลูกเข้มแข็ง มากนะ ค่ะคุณแม่
    ไม่อ่อนแอ แม่เชื่อไหม ลูกสู้ไหว
    ลูกแม่นี้ มีกำลัง กายและใจ
    พร้อมผ่านไป ด้วยแรงใจ จากหลายคน

    แต่พอเห็น น้ำตาแม่ ที่หยดไหล
    ก็พาใจ ลูกสั่น หวั่นเหลือทน
    ความกล้าแกร่ง และแรงใจ ที่มากล้น
    มันได้หล่น หมดลง พร้อมน้ำตา

    เพียวน้ำตา ของแม่ แค่หยดเดียว
    มันเหมือนเกี่ยว เรี่ยวแรง ให้อ่อนล้า
    กำลังใจ ที่ลูก ได้สร้างมา
    มันเหมือนพา กันหล่นหาย ไปจากใจ

    ลูกเข้มแข็ง ไม่ได้ หากแม่ร้อง
    น้ำตาแม่ ที่เอ่อนอง ลูกอ่อนไหว
    หยดน้ำตา คลอบางๆ พลางรินไหล
    ดูแล้วไห้ ใจสะอื้น ยืนหมดแรง

    ขอแค่แม่ ไม่ร้อง พร้อมยืนอยู่
    ลูกก็สู้ ก้าวไป ด้วยใจแกร่ง
    ทุกขวากหนาม ก้าวย่าง ที่ทิ่มแทง
    ไม่หมดแรง หากมีแม่ แย้มยิ้มมา



    แม่รักใครเรารู้ไหมในใจแม่
    เป็นรักแท้รักจริงไม่แปรผัน
    เป็นรักที่มอบให้ทุกคืนวัน
    ชั่วนิรันดร์รักของแม่ยืนยาวนาน

    แม้จะเอาพสุธามาเทียบเท่า
    หรือจะเอาปฐพีมาจากไหน
    หรือจะเป็นคงคาสุราลัย
    ไม่มีใครห่วงใยเท่าแม่เรา



    มีน้ำใจมีไออุ่นให้หนุนตัก

    มีความรักความห่วงใยไว้คลายเหงา

    มีน้ำคำพร่ำสอนอาทรเรา

    มีวิธีขัดเกลาเฝ้าใส่ใจ

    สอนให้รู้สูงต่ำทำผิดถูก

    สอนให้ปลูกเพาะวิชาไว้อาศัย

    สอนให้รู้คุณค่าเงินตราไทย

    สอนให้รู้จักให้เอื้ออารี

    มากกว่านี้มากมีในคำสอน

    มากมายพรความห่วงใยไม่หน่ายหนี

    มากอภัยมากเมตตามากปราณี

    ทั้งหมดนี้คือแม่แต่ผู้เดียว



    เตรียมของขวัญ วันแม่ นับแต่นี้
    โดยทำดี กับแม่ ก่อนเเก่เฒ่า
    ให้แม่ได้ ประจักษ์ รักของเรา
    ดีกว่าเฝ้า ทำบุญให้ เมื่อวายชนม์

    ถ้าเปรียบความรักแม่ดั่งต้นไม้
    แม่คือผู้คอยให้ดอกและผล
    แม่คอยให้ความหวังกำลังตน
    ให้ดอกผลได้ออกงอกงามตา



    เจ้ารู้ไหมใครคือผู้สอนสั่ง
    มอบพลังคราเจ้าเยาว์ชันษา
    รู้หรือไม่ใครมอบสุวิชชา
    เป็นปฐมาจารย์เจ้าคราเยาว์วัย

    แม่ของเจ้าประเสริฐเลิศล้ำยิ่ง
    แม่ไขสิ่งที่เจ้าเฝ้าสงสัย
    แม่เจ้าเป็นบรมครูอยู่ในใจ
    แม่เจ้าไซร้คืออาจารย์ท่านแรกเอย





    รักใดเล่า..จะเท่า..รักของแม่
    ที่แน่แท้...รักแม่..มิมีเสื่อม
    ถึงเดือนเคลื่อน..ปีเคลื่อน..รักมิเลือน
    รักเปรียบเหมือน..ดวงตะวัน..นิรันกาลต์

    ตอบลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ14 สิงหาคม 2553 เวลา 11:02

    แม่ที่หนึ่งในใจเสมอ

    ตอบลบ